Helse busritten en hemelse stranden

God wat gaat de tijd snel. In minder dan drie weken sta ik alweer op Schiphol. Terug in ons koude kikkerlandje, waar het bijna vriest in mei (!). Dat wordt even omschakelen. Maar voorlopig lig ik gewoon op een strandbedje in Hoi An aan een blog te werken. Zo slecht is het allemaal niet.

De laatste stop waar ik over geschreven had was Ba Be national park. Vanaf daar heb ik een sleeperbus gepakt naar Ninh Binh, wat een soort Ha Long Bay op het land zou zijn en dus helemaal niet verkeerd leek. Het eindigde echter in een (relatieve) domper. De twee dagen dat ik er was regende het vrijwel constant. De regen op zich was niet zo'n probleem, ben gewoon op mijn fietsje gestapt en op avontuur gegaan. Wat het probleem was, was dat het alles behalve helder was. De krijtrotsen waren om die reden dan ook ietsje minder indrukwekkend dan gehoopt.

Vervolgens ben ik in de bus gestapt naar Hue. Het ritje zou zo'n 10 uur duren, en aangezien ik al een keer een rit van 27 uur had gedaan, mocht dit geen probleem zijn. Het liep echter allemaal wat anders. Mijn laatste Bahn My voor de rit viel namelijk niet bijster goed. Als gevolg spendeerde ik de kleine 10 uur op de WC, met een dozijn aan plastic zakjes om de nacht door te komen. Geen leuke ervaring, wel een leuk verhaal om later aan de kinderen te vertellen.

Na een dag ziek in bed doorgebracht te hebben in Hue, was het tijd om erop uit te gaan. In Hue is namelijk the imperial City te vinden. Gebouwd in 1800, de koning leefde er, en ook wel de purple forbidden City genoemd. Kortom, een plek met erg veel geschiedenis. Overal waar je liep zag je nog kogelgaten uit de oorlog, en het was ook zeker een interessante plek. Ze waren echter zo druk met restauraties dat het gevoel van een 'ancient forbidden city' een beetje vervaagde.

Na een aantal dagen met wat tegenslagjes en dingen die net allemaal iets beter konden bleek de volgende dag echter een van de beste van m'n hele reis te worden. Ik trok met de motor van Hue naar Hoi An. Een tocht waar je langs prachtige stranden rijdt, en over de Hai Van Pass rijdt. Een hele dag touren, op stranden chillen, foto's maken. Echt, dit kon niet beter. Wat was dit gaaf.

Als kers op de taart kom je ook nog eens aan in Hoi An, wat op z'n minst een paradijs te noemen is. Alles draait hier om de sfeer. Overal hangen lampionnetjes, vergezeld met speakers die jazzmuziek spelen. De huisjes zouden zo uit een dorpje uit Zuid-Frankrijk kunnen komen en dan zijn er ook nog eens hele fijne stranden.

En dan is er ook nog het eten, oh het eten. Ik was alles behalve een vis-man, maar de fish hot pot die ik hier heb gegeten is ongeëvenaard. Ook heb ik voor het eerst mountain goat gegeten, en mountain goat-penis-en-maag whisky gedronken (Geen aanrader). Om het allemaal even samen te vatten: Hoi An is een paradijs, en helemaal voor mij en mijn mindset van dat moment.

Ik was nogal moe van de afgelopen 2 maanden, waar ik eigenlijk elke dag actief op zoek ben gegaan naar activiteiten en was dan ook wel even toe aan helemaal niks. Hoi An was daar perfect voor, net als het plekje waar ik nu heen ga samen met onze 'drunk Brit' Georgia. Daar vertel ik echter de volgende keer wel weer over :)

We zien elkaar snel!

Vietnam, wat ben je mooi

Na een intense busrit van 27 uur was ik er dan eindelijk; Vietnam! M'n eerste stop was in Hanoi. Chaos, lekker eten en vooral heel veel goedkoop bier staan centraal.

Ook zijn er heel veel toffe dingen om te zien. Zo ben ik bijvoorbeeld met mijn goede vriend Pedram (was teleurgesteld dat hij niet in mijn laatste blog vermeld werd) naar een gevangenis gegaan die de Fransen ooit gebouwd hadden, en hebben we een tour door de stad gedaan!

Zoals ik al door liet schemeren draaide het echter vooral om de alcohol in Hanoi. Zo was er bijvoorbeeld van 18-19 gratis bier in het hostel waar ik verbleef. En wie ben ik nou om daar geen misbruik van te maken? Op straat was het hetzelfde liedje. Biertjes kon je al krijgen voor 20 cent, en het was er ongelooflijk sfeervol. Kortom, Hanoi was één groot feest.

Vanuit Hanoi ging ik samen met wat nieuwe vrienden op tour naar Ha Long bay (Google het als je niet weet wat het is, te mooi om te omschrijven). De tocht bestond uit een cruise, gevolgd door kajakken en eindigde met een uurtje zwemmen midden in de baai. Dit was al tof, maar de slaapplaats maakte het allemaal af. We sliepen namelijk op een privé eilandje midden in Ha Long bay! Het uitzicht was top, de mensen fantastisch en er waren oesters (eerste ooit) als avondmaal! In de avond hadden we weer een feestje, die natuurlijk compleet uit de hand escaleerde..

Oh, en alsof het allemaal niet beter kon. We konden zelfs pingpongen <3

Na 3 achtereenvolgende avonden waar drank centraal stond, was ik wel toe aan een beetje cultuur en schoonheid. Ik besloot dan ook samen met Pedram om naar Sa Pa en Ba Be national park te reizen!

Sa Pa was echt onnnnnwaarschijnlijk mooi. We verbleven in een dorpje vlak buiten de stad, waar we na een 8 uur durende hike aankwamen. Die hike deden we niet alleen, nee die hike deden we met mama Sa! We gingen naar haar homestay, en zij zou voor ons zorgen. Nog nooit heb ik zo'n aandoenlijk klein vrouwtje gezien. Altijd was ze aan het giechelen en ze maakte de hele dag door grapjes. Dat gecombineerd met het feit dat ze 1,30m was maakte haar echt een topper.

Haar homestay was gelegen in Hao Tao, een klein dorpje midden in de bergen. Overal waar je keek zag je rijstvelden (die helaas niet in bloei waren) met zo nu en dan buffels die aan het grazen waren. Als kers op de taart was de zonsondergang ook nog eens één van de mooiste ooit en voerde papa Ju ons de hele avond rijstwijn. Echt een top ervaring.

Vervolgens gingen we naar Ba Be park wat, ondanks dat het een national park is, vrij onbereikbaar bleek te zijn. Na 27 verschillende bussen, Vietnamezen die ons hielpen via translate en vooral heel veel gezweet kwamen we echter aan op onze bestemming. En wat voor één. Met een enorm meer, dicht beboste bergen en talloze rijstvelden in bloei was het weer eens een adembenemende locatie. Ik had besloten om hier een paar dagen te blijven en tot rust te komen omdat ik de afgelopen weken in sneltreintempo had gereisd. Dat lukte perfect.

We verbleven hier in een homestay ergens in het park, waar het lekkerste eten ooit geserveerd werd. En het was ook nog eens echt Vietnamees! Zo heb ik vissenkoppen gegeten (ja, ik verleg graag mijn grenzen #pionier), puur vet en veel ander lekkers. De mensen spraken geen woord Engels, maar probeerden ons wel zo goed mogelijk te helpen. En altijd met een lach.

Als afsluiter nodigden ze ons uit om samen met hun te eten. Wat een feestmaal was dat zeg. Fried pork, pork in guise leaves, morning glory en nog veeeel meer. Puur genot.

Morgen trek ik naar Ninh Binh, en wacht een heftig afscheid van Pedram. Hopen dat ik dat overleef.

Groetjessss

Tussenstopje in Laos

Mijn laatste stop in Thailand was Pai. Een plek met heerlijk streetfood, kleine reggaebarretjes met live muziek en vooral héél véél hippies. Het is een plek waar mensen (hippies) schijnbaar blijven hangen. En dan heb ik het niet over dagen, maar over jaren. Om die reden is Pai er ook een beetje op aangepast. Het streetfood bijvoorbeeld is zo gezond, en verfijnd als het maar kan, en we verbleven in een hostel die je op kon leiden tot circusartiest.

Na het paradijsje Pai was het helaas tijd om Thailand te verlaten. 6 weken was al vrij lang en ik wilde toch nog wel een korte stop in Laos maken. En dat deed ik niet met een bus, dat deed ik met een slowboat. Samen met wat IJslanders en een Amerikaan zou ik in twee dagen vanaf de grens van Laos en Thailand naar Luang Prabang varen.

Zo'n slowboat is zo leuk als je het zelf maakt. Varen op de Mekong is vrij indrukwekkend, maar ook dat uitzicht kun je niet 8 uur achter elkaar bekijken. Wij hadden ons dan ook goed voorbereid en 2 koelboxen gevuld met bier gekocht, een speakertje, en een pakje kaarten meegenomen. Feestje op de boot dus, wat echt heel gezellig was.

Vlak voordat we aankwamen in Luang Prabang veranderde het feestje echter in een bijna dood ervaring. De kapitein had een aantal rotsen over het hoofd gezien en we zonken bijna.. als gevolg hebben we een half uurtje in niemandsland gestaan. Maar dat terzijde, het was gewoon gezellig

Luang Prabang bleek een oord voor Nederlanders te zijn. Ik kwam er echt veel leuke nieuwe mensen tegen, en ook nog wat bekenden uit Chiang Mai. Samen met een aantal van deze mensen zijn we naar de watervallen gegaan die iets verderop lagen. Nou ik ben bij een waterval in Chiang Mai geweest, maar vergeleken met deze was dat een pisstraaltje. Helder blauw water, overal diep genoeg om te zwemmen en nog een waterval van zo'n 8 meter hoog, heel tof.

Verder was Luang Prabang een plek om te chillen. Zo ging iedereen 's avonds naar een bar genaamd utopia. Een bar met uitzicht op de Mekong, iedereen zat op de grond en als klap op de vuurpijl was er een beachvolleybalveld :)

Deze bar sloot, net als elke andere bar al om 11 uur, maar niet getreurd, er was namelijk nog één andere optie. Zo was de bowlingbaan gewoon tot 2 uur snachts open.. Apart, maar grappig was het zeker.

Volgende, en meteen de laatste stop was Muang Ngoi. Een plekje in het noorden van Laos, dat mijn hart heeft gestolen. In de boot naar het dorp raakten we in contact met locals, die ons uitnodigden voor een trouwerij die schijnbaar plaatsvond die avond. Daar zeggen we natuurlijk geen nee tegen.

Die laotianen weten wel hoe ze een feestje moeten vieren. De muziek was vreselijk (karaoke), het dansen was apart, maar drank was er in overvloed, en iedereen was hartstikke open en gezellig. Lang was ik niet meer zo dronken geweest, en lang had ik niet meer zo'n goede avond gehad.

Maar Muang Ngoi was meer dan dat. Er lagen veel kleine dorpjes in de omgeving waar je met een stevige wandeling kon komen. Lege rijstvelden die perfect bleken voor een potje voetbal en en een aantal grotten onderweg waren mooie bijkomstigheden.

Ook is het dorp gelegen aan de Mekong. Voor 2,5 euro kon je een kajak voor een dag huren, en dat is dan ook precies wat mijn IJslandse vrienden en ik deden. Een topdag, die werd afgesloten met een echte Lao barbecue die wat locals voor ons georganiseerd hadden.

Dat was ook meteen m'n laatste echte dag in Laos. Momenteel zit ik al zo'n 18 uur in een bus naar Hanoi en heb ik ten minste nog zo'n 7 uur te gaan.

Maar hee, ik ben in Vietnam ?

Op zoek naar verlichting

Eerst even waarom ik wilde mediteren. Afgelopen zomer ben ik met m'n zusjes in Bali geweest, waar ik kennismaakte met het hindoeïsme en boeddhisme. Ik was toch wel onder de indruk en wilde daar meer over leren. Op zo'n moment heb je twee opties: Een boek pakken, of gewoon een week in een tempel zitten en als boeddhist leven. Ik ging voor het tweede.

Wat Tam Wua (de tempel) lag op zo'n 50 kilometer van Pai, ergens midden in niemandsland. Alles was groen, alles wat je hoorde waren vogels en krekels en het zag er ook nog eens prachtig uit. Ik denk dat er weinig plaatsen zijn die meer rust uitstralen.

Het was een vrij softcore tempel. Als je wilde mocht je gewoon met anderen praten, je telefoon en iPod waren ook gewoon welkom. Dit is bij veel andere tempels niet het geval. Hier mocht je als buitenlander zelfs eten in een tentje bij de gate. Allemaal verleidingen die ik wilde weerstaan, want het zou allemaal geen positief effect hebben op het mediteren.

Vol goede moed begon ik dan ook aan mijn eerste sessie. Deze sessie begon met een evening chanting. Dit is echt een apart maar indrukwekkend schouwspel. Je zit, samen met zo'n 50 anderen, op de grond in het Thai voor boeddha te zingen/mompelen zonder dat je enig idee hebt wat je zegt. Na een uur liederen gezongen te hebben begon de avondmeditatie. Dit duurde denk ik 45 minuten, al voelde het langer. Ik had namelijk nul introductie gekregen hierover, dus ik deed eigenlijk maar wat

De dag daarna begon het echte werk. Om 5 uur wakker worden (stiekem half 6) en om half 7 begon het programma. Die elke dag hetzelfde zou zijn, dit was mijn leven de komende week.

Zoals ik zei begon om half 7 dus het programma, en wel met een rice offering. Monks mogen geen bezittingen hebben, en moeten dus hun eten van anderen krijgen. Geheel volgens traditie gaf ik dan ook, samen met ieder ander, één schepje rijst aan elke monk. Ik betwijfel nog steeds of ze dat ook echt aten, maar het zag er wel fancy uit. Vervolgens mochten wij ontbijten en begon een dag les en mediteren. Eén sessie om 8 uur, één sessie om 13 uur en één sessie om 18 uur

Die sessies begonnen met een les over het boeddhisme, die vaak heel interessant waren. Dit gevolgd door walking meditation, wat inhield dat je heel rustig liep, op je ademhaling focuste en één werd met je ziel. Verdomd rustgevend was dat. Vaak eindigden we met een sitting meditation sessie en als we geluk hadden mochten we het ook nog even liggend proberen. Echter, dat was vooral een gevecht om niet in slaap te vallen.

Het mediteren ging soms heel goed, maar ik vroeg me ook regelmatig af of ik me niet eens op ADHD moest gaan testen. Je gedachten compleet uitzetten bleek moeilijker dan gedacht, wat voor nogal wat frustraties zorgden. Dit maakte de problemen alleen maar erger natuurlijk.

Gelukkig waren er ook hele mooie dingen die daar tegenover stonden. Zo leerde ik bijvoorbeeld dat de mind losstaat van het lichaam, en het lichaam maar een bijzaak is. Het lichaam hoort bij jou, maar jij bent niet je lichaam. Als mensen aanmerkingen op je lichaam hebben (positief / negatief), moet je daar niets om geven. Het draait namelijk om je mind, je persoonlijkheid. Dit, en vele andere lessen, vond ik hele mooie boodschappen. Al was ik het er lang niet altijd mee eens. Zo kunnen de boeddhisten wel nog een lesje over de werking van de hersenen gebruiken...

Na een lunch om 11 uur en de middagsessie was het om 4 uur tijd om klusjes te doen op het complex. Dit deed je uiteraard allemaal voor goede karma. Het geven van water aan de planten, zou op den duur mooie resultaten opleveren. Als brave boeddhist in de dop deed ik dit allemaal met plezier, en sloot ik vervolgens mijn dag af met een laatste meditatiesessie en evening chanting.

De dag daarna zag er zoals gezegd precies hetzelfde uit, alleen wist ik nu hoe het allemaal werkte. Het mediteren was echter hetzelfde. Dit is niet een trucje die je binnen een dag leert, en ik moest dus geduldig zijn. Makkelijker gezegd dan gedaan, want op de minder goede momenten vraag je je vooral af wat je in godsnaam aan het doen bent met je leven.

Ik voelde me die derde dag wat zwakker worden. Ik gok dat het met het feit te maken had dat ik maar 2 maaltijden per dag at, en allemaal voor 12 uur. Ook ging ik van een vrij suikerrijk dieet naar nul suikers op een dag.

Als gevolg ging ik bij die avondsessie bijna van m'n stokkie na 5 minuten, en heb de daaropvolgende 35 minuten met mn koppie tussen mijn benen gezeten. Niet de beste manier om te mediteren. Die dag daarna zou alles veranderen. Ik zou een zondaar worden, en proberen meer suikers etc. binnen te krijgen.

Het kwaad was echter al geschied. Ik verwachtte het al na een kleine 2 weken Thailand, maar ik werd tot nu toe gespaard. De vierde dag mediteren bracht ik echter meer tijd door op het toilet dan in de tempel. Ik kon niet meer eten en na 3 gemiste maaltijden en 4 x mediteren op een nogal onorthodoxe plek heb ik mijn zoektocht naar verlichting maar gestaakt.

Balen, heel erg balen is het. Het is echter niet anders en ben blij dat ik het in ieder geval geprobeerd heb! Momenteel lig ik in een hangmat in Pai, met een biertje in mijn hand en een bandje op de achtergrond deze blog te schrijven. Dus ondanks mijn niet verlichte mind, is mijn leven zo slecht nog niet.

Overmorgen vertrek ik naar Laos met de slowboat, en dan zien we allemaal weer verder wat de plannen zijn :)

Ciaotje

Wa'n leven

Wat een trip, wat een trip.. Mijn laatste update eindigde in Phuket, waar ik mijn goede vrienden uit Koh Lanta weer eens zag! Phuket zelf is niet bijster mooi. Het is ongelooflijk toeristisch en er zijn weinig locals te bekennen.. We hebben daar dan ook scooters gehuurd en zijn op zoek gegaan naar wat minder volgepakte plekken, en met succes! Dit deden we trouwens niet alleen, maar in het gezelschap van een russische stripper en een Amish guy die miljonair was (vraag me niet waarom). Na een kleine kilometer offroad met een scooter, 200 treden afgelopen te hebben en rotsen beklommen hadden kwamen we terecht bij Freedom beach (google dit!!). Dit was by far het mooiste strand dat ik tot nu toe gezien heb. In plaats van duizenden mensen deelde je dit strand met een kleine 50 mensen. Dit vind je niet in Phuket (Patong)..

Wat je wel vindt is één van de gekste barstrips ooit. Overal waar je kijkt zie je enorme clubs, strippers, en ladyboys. Puur gekkenhuis, maar wel een plek waar je een prima feestje kan vieren!

Volgende bestemming was Chiang Mai, een plaats in het noorden van Thailand. Ik keek hier echt naar uit, want na 2 keer in Aziatisch Mallorca gezeten te hebben, was ik wel toe aan wat cultuur en natuur! Nou, dan zit je hier wel goed.

Meteen de eerste dag een fiets gehuurd en lekker in m'n eentje een aantal tempels bezocht en heerlijk gegeten. De tempels waren super mooi, en het eten was acht keer zo goedkoop als bij de eilanden. Ik was gelukkig.

Toen ik de derde ochtend aan m'n ontbijt zat, werd het eigenlijk alleen maar beter. Er kwam namelijk een nieuw groepje backpackers het hostel binnen, en één daarvan bleek Bram de Moree! Een jongen die ik uit Nijmegen ken die op ongeveer elk feestje komt waar ik ook kom. Het is stiekem toch wel heel leuk om wat van thuis tegen te komen, dus de daaropvolgende dagen zijn we samen opgetrokken!

Zo hebben we samen met een groepje andere Nederlanders een jungle trekking gedaan van 3 dagen. Die trekking was misschien retezwaar, maar god wat hebben wij een mooie dingen gezien en meegemaakt! Zo hebben we de tweede dag bijvoorbeeld eerst zo'n 1300 meter omhoog moeten lopen in een tocht van 3/4 uur in een mooie 35 graden. Zwaar was het zeker, maar het uitzicht dat volgde deed alle pijn verdwijnen. De zonsondergangen, zonsopgangen en bosbranden op nog geen 500 meter afstand (wij waren ook verbaasd) maakten veel goed.. Daarnaast was het ook nog eens heel gezellig met de groep en onze gids Ploy!

Ploy, die ons meteen als familie zag, wilde ons ook na de tour nog zien. Hij was een Muai Thai Fighter en wilde ons meenemen naar een van de gevechten. Op zo'n moment merk je hoe leuk het is om locals te kennen. Voor de helft van de normale prijs, kregen wij namelijk VIP plaatsen. Zo konden we vanuit de beste positie zien hoe mensen elkaar in elkaar rosten. Best tof om te zien, vooral het respect voor elkaar nadat ze elkaar het hoofd hadden ingeslagen.

Dat was mijn laatste avond in het mooie Chiang Mai met al haar lekkere eten en mooie tempels. As we speak zit ik in een minibusje naar Pai, waar ik eerst even ga ontspannen, om vervolgens 7 dagen te mediteren!

Wish me luck!

week 2 & 3!

Nieuwe update!

26 februari trok ik naar krabi.. Ik had maar 3 dagen de tijd, dus ik moest zo snel mogelijk zo veel mogelijk doen. Ik kwam die avond rond half 9 aan, en ben dan ook meteen naar de night market gegaan om wat vrienden te ontmoeten.. De nightmarket is een fenomeen op zich.. Breakdancende kinderen, het raarste streetfood (lekkere kippenmaagjes) en vooral veel gezelligheid staan centraal.

In het kader van zo snel mogelijk, zoveel mogelijk doen, is die avond dan ook meteen een kajaktrip geboekt.. De verwachtingen lagen niet bijster hoog. Ik verwachtte een afgezaagd tripje die alleen om het geld draaide, niets bleek minder waar. Het bleek een trip vol met geheime ingangen, waterstelende apen, en mangrovebossen. Heel tof om een keer gedaan te hebben.

De laatste dag in krabi gingen we de tigertemple beklimmen. Om bij die tempel te komen moet je 1300 treden beklimmen.. Dat is vrij heftig in 35 graden kan ik je zeggen, maar het is het meer dan waard! Eenmaal boven zie je namelijk echt bizar mooie uitzichten overal waar je kijkt..

Boven op die tempel, ontmoetten we een gepensioneerde italiaan en zijn Thaise vrouw. Die samen in Krabi woonden. Zij wilden ons heel graag meenemen naar een hotspring waterfall die we, als we hen mochten geloven, echt gezien moesten hebben voordat we weggingen.. We besloten om mee te gaan, en dat was de beste beslissing ooit! De natuurlijke versie van een jacuzzi is toch wel heel heel fijn.

De volgende dag vertrok ik naar Koh Lanta. Een eiland dat vanaf nu echt boven aan mijn lijstje staat.. Hele mooie wegen om met een scooter te touren, fijne afgelegen stranden die je deelt met een hand vol mensen, en hele relaxe barretjes met live muziek. Ik was er helemaal op mijn plaats. Ook ontmoette ik daar een aantal hele toffe Engelsen waar ik eigenlijk elke dag mee op pad was! Het plaatje klopte precies.

Na die 6 prachtige dagen trok ik naar Phi Phi, wat een soort veredeld Mallorca bleek te zijn.. Je kunt er ongelooflijk tof feest vieren, maar op Maya bay na valt er nou niet heel veel te zien.. Hier is ook mn telefoon gejat, dus de foto's die ik daarmee heb gemaakt zijn helaas verloren gegaan.. Gelukkig heb ik mn camera nog, dus foto's krijgen jullie zogauw ik een internetcafé vind!

Momenteel zit ik in Phuket, maar hier date ik later over up zodat dit stukkie niet te lang wordt...

Groetjes thuis!

Ps. Heb inmiddels wel weer een telefoon:+66909185076

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Joost

Op avontuur!