God wat gaat de tijd snel. In minder dan drie weken sta ik alweer op Schiphol. Terug in ons koude kikkerlandje, waar het bijna vriest in mei (!). Dat wordt even omschakelen. Maar voorlopig lig ik gewoon op een strandbedje in Hoi An aan een blog te werken. Zo slecht is het allemaal niet.

De laatste stop waar ik over geschreven had was Ba Be national park. Vanaf daar heb ik een sleeperbus gepakt naar Ninh Binh, wat een soort Ha Long Bay op het land zou zijn en dus helemaal niet verkeerd leek. Het eindigde echter in een (relatieve) domper. De twee dagen dat ik er was regende het vrijwel constant. De regen op zich was niet zo'n probleem, ben gewoon op mijn fietsje gestapt en op avontuur gegaan. Wat het probleem was, was dat het alles behalve helder was. De krijtrotsen waren om die reden dan ook ietsje minder indrukwekkend dan gehoopt.

Vervolgens ben ik in de bus gestapt naar Hue. Het ritje zou zo'n 10 uur duren, en aangezien ik al een keer een rit van 27 uur had gedaan, mocht dit geen probleem zijn. Het liep echter allemaal wat anders. Mijn laatste Bahn My voor de rit viel namelijk niet bijster goed. Als gevolg spendeerde ik de kleine 10 uur op de WC, met een dozijn aan plastic zakjes om de nacht door te komen. Geen leuke ervaring, wel een leuk verhaal om later aan de kinderen te vertellen.

Na een dag ziek in bed doorgebracht te hebben in Hue, was het tijd om erop uit te gaan. In Hue is namelijk the imperial City te vinden. Gebouwd in 1800, de koning leefde er, en ook wel de purple forbidden City genoemd. Kortom, een plek met erg veel geschiedenis. Overal waar je liep zag je nog kogelgaten uit de oorlog, en het was ook zeker een interessante plek. Ze waren echter zo druk met restauraties dat het gevoel van een 'ancient forbidden city' een beetje vervaagde.

Na een aantal dagen met wat tegenslagjes en dingen die net allemaal iets beter konden bleek de volgende dag echter een van de beste van m'n hele reis te worden. Ik trok met de motor van Hue naar Hoi An. Een tocht waar je langs prachtige stranden rijdt, en over de Hai Van Pass rijdt. Een hele dag touren, op stranden chillen, foto's maken. Echt, dit kon niet beter. Wat was dit gaaf.

Als kers op de taart kom je ook nog eens aan in Hoi An, wat op z'n minst een paradijs te noemen is. Alles draait hier om de sfeer. Overal hangen lampionnetjes, vergezeld met speakers die jazzmuziek spelen. De huisjes zouden zo uit een dorpje uit Zuid-Frankrijk kunnen komen en dan zijn er ook nog eens hele fijne stranden.

En dan is er ook nog het eten, oh het eten. Ik was alles behalve een vis-man, maar de fish hot pot die ik hier heb gegeten is ongeëvenaard. Ook heb ik voor het eerst mountain goat gegeten, en mountain goat-penis-en-maag whisky gedronken (Geen aanrader). Om het allemaal even samen te vatten: Hoi An is een paradijs, en helemaal voor mij en mijn mindset van dat moment.

Ik was nogal moe van de afgelopen 2 maanden, waar ik eigenlijk elke dag actief op zoek ben gegaan naar activiteiten en was dan ook wel even toe aan helemaal niks. Hoi An was daar perfect voor, net als het plekje waar ik nu heen ga samen met onze 'drunk Brit' Georgia. Daar vertel ik echter de volgende keer wel weer over :)

We zien elkaar snel!